01 februari 2018

Winterwarm : Kopfkino FM (Hoge Rielen - 31.01.2018)

Spreuken en gezegden bevatten meestal een kern van waarheid. Zo is ook "een verbeelding die op hol slaat" in de realiteit ingebed. Niets is immers zo sterk als de kracht van de verbeelding, die louter een suggestief steuntje in de rug nodig heeft om vervolgens een complete en hoogst persoonlijke invulling te geven aan de gegeven voorzet. Maar de ene voorzet is de andere niet en er wordt bijgevolg in literatuur of andere kunsten niet altijd even efficiënt gescoord op de verbeeldingsschaal. En wanneer je als kunstenaar het medium 'theater' gebruikt om de verbeeldingskracht van het publiek te prikkelen, dan is de zoektocht naar het juiste evenwicht zo mogelijk nog moeilijker. Want hoe slaag je er op een podium in om tegelijk heel weinig prijs te geven en toch veel op te roepen ?

Het is een evenwichtsoefening waarin 'vormzoekster' Annelies Van Hullebusch - met medewerking van radiomaakster Katharina Smets - wonderwel slaagt in haar "KOPfKINO FM"-project. In 2015 ontstaan als voorstelling op locatie nabij de ietwat troosteloze appartementsblokken op de Noordersingel en nadien ook opgevoerd in diverse cultuurhuizen doorheen Vlaanderen en Nederland,  is deze productie één lange ode aan de kracht van de verbeelding.


Het publiek neemt plaats achter kleine, zelf in elkaar getimmerde schoolbankjes. Daarin bevindt zich een koptelefoon, die de toeschouwer voor de rest van de voorstelling zal dragen, luisterend naar de warme stemmen van de twee dames. Middels boodschappen op geprojecteerde post it's, via een tik op een xylofoon of via vocale commando's mag het publiek ook andere items uit het schoolbankje ter hand nemen, doorbladeren, gebruiken, ophangen. De combinatie van dit alles evoceert het leven in en rond die grijze en anonieme blokken nabij Trix.


Zo bekijk je een kopie van het briefje dat de maaksters in de inkomhal van de woonblok achterlieten, waarbij mannelijke bewoners worden opgeroepen om een poëtische tekst over hun gebouw voor te lezen. Terwijl luister je naar het resultaat van die opnames. Of je neemt lege cassette-hoesjes ter hand die eenvoudig maar charmant zijn omgebouwd tot mini-kijkdoosjes, terwijl je luistert naar een parabel over het ontstaan van dat grijze eilandje aan de Antwerpse Ring. Je bladert door een mapje met oude foto's. Je luistert naar een opname van het bezoek van de dames aan één van de te koop gestelde appartementen, voorwendend geïnteresseerde koopsters te zijn. Je hangt vlaggetjes op aan een kleine maquette van de woonblok. Je neemt een houtblokje ter hand waarin bij wijze van raster de appartementen zijn getekend, terwijl je luister naar meer info over het appartement H-12.


Helemaal geweldig wordt het wanneer je bladert door een klein boekje, met daarin fragmentjes van brieven. Ondertussen hoor je dat de brieven gevonden werden in een doos op één van de vuilcontainers bij het woonblok. Je hoort hoe de dames op ontdekkingstocht gaan doorheen de brieven en langzaam maar zeker een driehoeksverhouding ontwaren en ontwarren. En zo werd er langzaam maar zeker - op bijna kinderlijk naïeve maar onweerstaanbaar charmante wijze - gewerkt naar een hoogtepunt : de aantrekking van de achterkant. We luisteren naar het wel en wee van een dame die zich nooit toont, die zich anoniem en met opgetrokken schouders ruggelings aan de wereld toont. Ondertussen bladeren we door een poëtisch foto-boekje waarin de schoonheid van de achterkant wordt getoond. De achterkant van een schilderij, de vuile achterkant van een woonblok, de achterkant van een koe.


Wanneer op het einde van de voorstelling de maquette plaats moet maken voor een boompje onder een stolp terwijl een nieuwe parabel verhaalt over de cyclus van het leven, had de kijker gedurende deze mooie voorstelling op suggestieve wijze de schoonheid van de achterkant ervaren : hoe er leven, tragiek en schoonheid schuilgaan achter een grijze betonnen façade. Kinderlijke verbeeldingskracht op maat van volwassenen geserveerd : het is een magische mix.

On a personal note was het fijn om na de voorstelling een kort maar hartelijk babbeltje te kunnen slaan met de immer goedlachse Annelies, een gouwgenote die net als ondergetekende ooit vele uren heeft gesleten aan de toog van Cahier de Brouillon.

Foto's © Clara Hermans

Geen opmerkingen: