Tortoise (Trix - 10.02.2016)

Na een hiatus van zeven jaar schonk het Chicago-based quintet Tortoise eindelijk nog eens een nieuw album aan de mensheid : "The Catastrophist". Door de band gemakshalve vaak onder het label 'post-rock' onder te brengen - een label dat stilaan een pejoratieve klank heeft gekregen -, worden deze multi-instrumentalisten echter oneer aangedaan. Schijnbaar moeiteloos en losjes uit de pols serveren ze een unieke (en louter instrumentale) blend van kraut, indie, rock en jazz. Met als hoogtepunt het verbluffende album "Millions Now Living Will Never Die" uit 1996. Aan het uitbrengen van dit nagelnieuwe album werd ook een reeks concerten gekoppeld. Naar Trix getogen dus (met dank aan Keust).

Verrassen deed het concert nooit. Het nieuwe album tapt immers grotendeels uit oude vaten (op enkele onverwachte vocalen na). En ook aan de beproefde live-formule van weleer was niets veranderd t.o.v. de vorige keren dat ik de band aan het werk zag, zijnde in 1998 op dezelfde locatie (toen nog Hof ter Loo geheten) n.a.v. de release van het album "TNT",  in 2009 op Pukkelpop en in 2013 op ATP.

Bassist en gitarist zijn de twee enige constanten. De andere drie band-leden bewegen als muzikale kameleons over het podium en bemannen om beurten de dubbele drums, de xylofoons & synths. Maar dit gebrek aan verrassing was op zich geen nadeel : zeker naarmate het concert vorderde, stak de schwung van weleer opnieuw de kop op. Het nieuwe album is dan misschien wel niet de nieuwe mijlpaal waar sommigen op hoopten en ook live wordt het warm water niet opnieuw uitgevonden, maar een kniesoor die daarom maalt. Soms is meer van hetzelfde méér dan genoeg. Het publiek lustte er alleszins pap van en kon de band tot meerdere bissers bewegen. Doordat een concert van Tortoise louter instrumentaal is, met nummers die vaak onderling uitwisselbaar zijn, blijft zo'n concert niet lang nazinderen. Maar tijdens het concert zelf kun je er rustig van nippen & proeven & genieten. Geen all-you-can-eat-buffet-in-your-face-concert maar eerder een plejade aan amuses-gueules voor fijnproevers.

Eerder werd onze pis niet meteen lauw van de Brusselse opener Blondy Brownie, ook al waren de spilfiguren twee appetijtelijke dames en ook al deed John McEntire van Tortoise even mee op drums. Dan was de set van de Tortoise-stadsgenoot Sam Prekop een stuk interessanter. De man zat aan een tafel met daarop iets wat nog het meest leek op een ouderwetse telefooncentrale. Met deze zelfgebouwde modulaire synth creëerde hij een fascinerend geluidstapijt. Een ontdekking !