28 januari 2016

Ferdnnd : Transkamer (Warande Kuub - 27.01.2016)


Iedereen die de exploten van Mauro Pawlowski een beetje volgt, weet dat zijn creatieve muzikale brein talloze uitlaatkleppen opzoekt. Wat hij bij dEUS niet kwijtgeraakt, ventileert hij in projecten zoals Somnambula (waarbij ik hem ooit zijn flieter zag bovenhalen, gekleed als een soort van Graaf Dracula, met samples van Bohemian Rhapsody op de achtergrond), Othin Spake en Radical Slave, om er maar enkele te noemen.  Werd in 2014 toegevoegd aan de alsmaar groeiende lijst van projecten : het artistieke gezelschap Ferdnnd.

Volgens de website : "An artist group located in Antwerp. It aims at creating experimental and interdisciplinary collaborations between artists and artistic workers. Accompanied and surrounded by actors, writers, high priests, musicians and artists of all sorts, Ferdnnd wants to discover cross-fertilizations between disciplines and stimulate reflection from participating artists as well as the audience."

De eerste voorstelling van het gezelschap ('Transkamer') is een concept van Pawlowski, van kunstenares Anne-Mie Van Kerckhoven en van acteur Louis van der Waal.




Het was op zijn minst gezegd geen gewone voorstelling. Via de achterdeur werd het selecte publiek onthaald door Louis van der Waal, een opvallende verschijning met zijn kleine gestalte en kloeke baard. Eén voor één worden de bezoekers door van der Waal hartelijk verwelkomd met een handdruk, een kus op de wang en de vraag naar de naam van de bezoeker. In de zaal zelf staan her en der diverse objecten opgesteld. Centraal staan enkele stoelen, omzoomd door een transparante sluier die vanaf het plafond naar beneden hangt. Er staat ook een gedekt tafeltje, met enkele taarten en wodka. Een projectiescherm, waarop de profielen van de drie acteurs geprojecteerd zijn. Een kartonnen doos, die af en toe voortbeweegt op de trillingen van een pompje dat erin zit. Een hoorn, die lukraak zal schallen. Geen zitplaatsen voor het publiek, dat gedurende de voorstelling naar goeddunken vrij mag ronddwalen in deze bizarre setting.

Mauro begint de voorstelling met een solo-concertje, zichzelf begeleidend op akoestische gitaar. Nederlandstalige teksten met een licht melancholische en absurde ondertoon. Over het mooie meisje Michelle, over oude rockers die van ver herkenbaar zijn, over een meisje dat in het rustige Bavaria woonde maar stierf aan uitdroging en ontbering.




Het concertje wordt plotsklaps onderbroken door van der Waal, die daarmee het startschot geeft van de eigenlijke voorstelling. Een surrealistische afwisseling van enerzijds het stotterend debiteren (in de centrale sluier-kring) door van der Waal van teksten uit een vertaalde versie van het mystieke boek Satan (uitgave van Les Etudes Carmélitaines) met een mompelende Mauro als "dialoog"-partner. Af en toe een aanstekelijk lachende van der Waal. En anderzijds lezen Mauro, van der Waal en actrice Céline Felga stukjes proza en poëzie voor, waarbij hun schaduwen als het ware op zichzelf geprojecteerd worden op het grote projectiescherm. De kledij en hoedendracht van Mauro en van der Waal doen overigens wat aan de Amish-sekte denken, wat de religieuze connotaties nog versterkt.

Even plots als de voorstelling begon, is het ook alweer gedaan. Even later begint in de hoek van de zaal nog een soort van rock-concert. Mauro en de Nederlandse muzikant Sjoerd Bruil in de rol van glam-rockers. Naar hun omschrijving : "Night Rocker II, een glam coverband uit de Provincie die regression wave speelt". Een omschrijving waar ik nog weinig aan kan toevoegen. Tijdens dit concert loopt van der Waal nog steeds rond door het publiek, met zijn lach en een stuk speelgoed als wapens.

Mauro en Bruil gaan af terwijl hun feedback nog na-galmt, het publiek beduusd achterlatend. Is de voorstelling gedaan of niet ? Het publiek schuifelt onwennig heen en weer, bekijkt de rekwisieten, eet een stukje taart en drinkt een glaasje wodka, langzaam beseffend dat er een einde gekomen is aan deze surrealistische avond. Een avond die niet de annalen zal ingaan als een historische theateravond, maar wel een avond die prikkelde, verbaasde en amuseerde. En meer moet dat soms niet zijn.

Geen opmerkingen: