Vorst-Forest (Compagnie Cecilia) (Warande Kuub - 20.02.2013)

Ontsproten uit het brein van Titus De Voogdt en verder ontwikkeld in samenwerking met Johan Heldenbergh, is deze quasi woordenloze productie van Compagnie Cecilia een absolute voltreffer. Fris, lichtjes anarchistisch, nagelbijtend en hilarisch theater dat de allerbeste lakmoesproef kan doorstaan : als je het jammer vindt dat een theaterstuk ten einde loopt en de tijd voorbijvloog als in een flits, weet je dat je getuige bent geweest van iets uitzonderlijks.

Complete duisternis bij aanvang, enkel af en toe opgelicht door een figuur die laswerken uitvoert. En dan floepen enkele TL-buizen aan. Het prachtig uitgekiende decor trekt meteen de aandacht : een soort van werkatelier, waarvan alle attributen een opmerkelijke rol zullen spelen. Het afgesloten bureeltje, een verfmengmachine, een aquarium, een compressor, een ouderwetse koffiemaker, een paar matrassen, een tafeltje en enkele stoelen, een pot verf ... : bij aanvang kan de kijker nauwelijks bevroeden hoe creatief en vernuftig al deze elementen in het verhaal verweven zullen worden. Alle ingrediënten staan klaar voor een dolle rit, waarin de vriendschap tussen twee mannen centraal staat. De twee mannen hebben in het verleden iets meegemaakt dat hun verdere leven zou bepalen, maar wat ?

De Voogdt speelt op briljante wijze een ietwat schlemielige figuur die met hangende schouders door het decor sjokt. Op de voet gevolgd door een schimmige figuur met één schoen en een accordeon. Een geest misschien ? En dan komt Heldenbergh op, die met zijn typische zweterige overgave een vriend van De Voogdt vertolkt. Beiden dragen een enkelband. En dan is er nog die sportieve en frisse meid die de hoofden van de mannen op hol brengt. Haantjesgedrag en speelse concurrentie tussen de twee mannen worden tot op de spits gedreven. Dankzij een slimme truc met de verfmengmachine wordt een flashback ingebouwd, die langzaam duidelijk maakt hoe de mannen in hun huidige situatie verzeild zijn geraakt.

Nauwelijks enige vorm van dialoog in deze productie, enkel af en toe een flard Italiaans gezang. Body-language, een overvloed aan acteer-talent, acrobatische slapstick en grimmige humor doen de rest. Deze productie heeft overal ten lande volle zalen getrokken en dat is volledig terecht. Gelukkig kon ik deze productie in de relatief kleine Kuub bekijken, zodat ik met mijn neus dicht op de actie zat. Heerlijke avond met pretentie-loos maar intelligent spektakel-theater, dat met zijn vage en surrealistische einde de kijker beduusd achterliet.