Compagnie Flak : Diptych (Warande - 14.03.2012)

José Navas streek met zijn dansgezelschap Compagnie Flak reeds meerdere malen neer in de Warande. Zo zag ik eerder al "Adela, mi amor" (2003), "Anatomies" (2008) en "S" (2009). Telkenmale wist Navas de juiste toon te vinden met zijn stijlvolle, uitgepuurde en van alle bombast ontdane choreografieën.

Navas laat zich inspireren door externe bronnen. Of het nu gaat om poëzie van Federico García Lorca of Dylan Thomas, om noise van Alexander MacSween, om de Gymnopédies of de Gnossiennes van Erik Satie, om psalmmuziek van Vivaldi, ... : Navas trekt het aan als een boetekleed en transformeert het tot een stukje zinnenprikkelende schoonheid.

Zo ook met "Diptych", dat op 14.05.2011 in wereldpremière ging in het Concertgebouw te Brugge. Deze groeps-choreografie voor acht dansers is opgevat als een tweeluik, gebaseerd op muziek van J.S. Bach. Het eerste deel ent zich op muziek uit boeken I en II uit het wohltemperiertes Klavier (BWV 846-893). Deze academische studie van Bach voor solo-piano (2 x 24 préludes & fuga's) geldt als één van de meest invloedrijke werken uit de geschiedenis van de Westerse klassieke muziek. De danstaal van dit eerste luik is navenant : strak, sober, rigide, in de maat van de geometrische cadans van Bach. De kledij van de mannelijke en de vrouwelijke dansers is identiek, neigend naar het vrouwelijke. Van seksuele spanning is in dit eerste deel echter geen sprake. Enkel de pure beweging telt.




Tijdens een korte pauze kleden de dansers zich achter een groot scherm snel om. Ook nu weer identieke kledij voor mannen en vrouwen, die nu duidelijker de vrouwelijke kant op gaat. In het tweede deel gaat het er iets vrijer en frivoler aan toe. Er is meer ruimte voor interactie, steelse blikken, spielerei. Meer joie-de-vivre. De overbekende cello-suites van J.S. Bach (BWV 1007-1012) vormen de basis van de bewegingen van de dansers in dit tweede deel. Schitterende solo's, duetten en groeps-choreografieën in verschillende samenstellingen, zowel tijdens het Klavier als tijdens de cello-suites. Wederom een prachtige creatie van Navas, die zo stilaan mijn favoriete choreograaf aan het worden is.