26 februari 2012

Body/Head & Vom Grill (Kunstencentrum België - 24.02.2012)

Nu de breuk tussen Thurston Moore en Kim Gordon voor windstilte binnen Sonic Youth heeft gezorgd, zijn de bandleden vooral met hun eigen exploten bezig. Moore is nog steeds druk doende om zijn uitstekende album Demolished Thoughts te promoten, drummer Steve Shelley toert rond met zijn hobbygroep Disappears en Lee Ranaldo heeft een nieuw album op stapel staan ("Between the time and tides"). En dus mag ook Kim Gordon niet achterblijven.

Voor het project Body/Head doet Gordon een beroep op de diensten van gitarist Bill Nace. Het duo treedt aan voor een groot scherm, waarop tijdens het concert gemanipuleerde beelden (slow motion, herhaling, in chronologisch omgekeerde volgorde afgespeeld) worden getoond uit de actiefilm The Driver (Walter Hill, 1978) met Ryan O'Neal in de hoofdrol. Gordon (ook op gitaar, niet op bas) en Nace trekken het concert met aarzelende noise op gang. Een aarzelend begin van een rommelige noise-uitstap, die slechts heel even de indruk gaf in opwindende overdrive te kunnen gaan. De zangstem van Gordon is nooit haar sterkste kant geweest en bood ook vandaag weinig meerwaarde.

Voor het publiek er erg in had en na amper 25 minuten zat het concert er al op. Gordon blies de aftocht na nog een kort dankwoordje richting Dennis Tyfus geplaatst te hebben, die onder de noemer "Vom Grill" een kort (10 minuten ?) en hoogst experimenteel voorprogramma verzorgde. Dat de multi-disciplinaire kunstenaar Tyfus al langer contacten onderhoudt met voornamelijk Thurston Moore, is geen geheim en ook Body/Head heeft al werk uitgebracht op zijn Ultra Eczema-label. Zijn bijdrage was dus geen verrassing.

Bij het verlaten van het pand vingen we het ongenoegen van enkele bezoekers op die zich bekocht voelden. Ik kan hen wel begrijpen : 10 € moeten neertellen voor een opwarmertje van 10 minuten en een weinig relevant noise-uitstapje van 25 minuten, is misschien een tikje des Guten zuviel, ook al gaat het dan om Kim Gordon. Come to think of it : de solo-exploten van Gordon verbleekten in het verleden steeds al wel een beetje in vergelijking met die van Moore of Ranaldo, een vaststelling die vandaag meer dan overeind blijft. Maar ik heb me wel uitstekend geamuseerd met de beelden uit "The Driver". Niet Kim Gordon maar Ryan O'Neal was de ster van de avond.

Geen opmerkingen: